One day a crow found a piece of meat on the ground. He picked it up and flew to the top of a tree. While sitting there eating his meat, a kasaykasay (a small bird) passed by. She was carrying a dead rat, and was flying very fast. The crow called to her, and said, Kasaykasay, where did you get that dead rat that you have? But the small bird did not answer: she flew on her way.
|
|
Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan at madaling nakapamayagpag na muli ang Talisain. Ang mga Katyaw na leghorn doon ay madaling nasilaw sa balitang bilis at lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang pinakamagandang sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn. Isang araw ay galit na galit na umuwi si Denang Dumalaga. |
|
May isang mag-asawang may anak na batang lalaki. Kasamang naninirahan ng pamilyang ito ang ama ng Tatay. Noong una, maligayang nakakatulong ng mag-asawa sa paghahanapbuhay ang ama at masayang nakakasama ng bata ang kanyang Lolo sa paglalaro. Ngunit dumating ang sandaling tuluyan nang inagaw ng katandaan at madalas na pagkakaroon ng karamdaman ang lakas ng matandang lalaki. At dahil dito, hindi na ito napakinabangan sa bahay. |
One day the mango tree spoke to the lampakanay that grew by the swamp: You have much to complain about, Lampakanay; nature has not been fair to you. The weight of a bird is a heavy burden for you. The slightest wandering breeze makes you bow your head. While my head not only stops the rays of the sun but also braves the wildest tempest. Everything for you is a storm, while everything to me seems a zephyr. |
|
Minsan may isang pastol na may isandaang tupa na inaalagaan. Bawat isa ay kanyang iniingatan at ginagabayan. Pinoprotektahan din niya sa mga lobo ang kanyang mga tupa, at itinutuwid ng landas sa tuwing sila’y maglalakbay. Ngunit isang araw, nang bilangin ng pastol ang kanyang mga tupa’y bigla siyang nanlumo. |
Noong unang panahon nagtanim si Bathala ng kalabasa at duhat. Gusto niyang makita kung papano magsilaki ang mga ito. Dahil si Bathala ang nagtanim, kaydali nilang lumaki. Si Duhat ay lumaki pataas na ang itinuturo’y kalangitan, at ilang araw pa ay nakahanda na itong mamunga. Sabik na sabik na akong mamunga, wika ni Duhat. |
|
Lumalindaw, the hero of the Ga'dang, was the son of Chief Lumalibac of Nabbobawan and his wife Caricagwat. He was an extraordinary being. In a few days he grew into a strong young man with a voice so loud that if he shouted at a flying bird, it would stop instantly in front of him, and if he shouted at a coconut tree, its fruits would fall. |
Isang napakagandang prinsesa ang namumuno raw noon sa isang kaharian sa Lanao. Mahal siya ng kanyang nasasakupan dahil sa kanyang kabutihan at matalinong pamamahala. |