Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan at madaling nakapamayagpag na muli ang Talisain. Ang mga Katyaw na leghorn doon ay madaling nasilaw sa balitang bilis at lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang pinakamagandang sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn. Isang araw ay galit na galit na umuwi si Denang Dumalaga.
|
|
When the epic opens, Tulalang was seated on the banks of the Livehanen River, a small tributary of the Kulaman River, happily fashioning ornamental knee bands. He seemed to be concentrated on what he was doing, oblivious of the young women who were sitting by themselves, observing him and noting how different he was from other young men of his age, for he was "never irritated" and was "overly well behaved." |
|
Ang guro at ang kanyang mga estudyante ay naglalakad sa isang bulubunduking lugar. Malayo pa ang kanilang lalakbayin. Ang mga estudyante ay nakaramdam na ng gutom. Wala naman silang nadaraanang puno na may bunga para makapitas sila ng makakain. Dalawang batis na ang kanilang dinaanan. Uminom silang lahat sa dalawang batis. Napawi naman ang kanilang uhaw. Ang hindi lang nawala ay ang nararamdaman nilang matinding gutom. |
Noong araw ang mga tao ay mababait at masunurin. Sila ay masipag at madasalin. Namumuhay sila nang tahimik at maligaya sa isang nayon. Relihiyoso ang mga taga-nayon. Sa kanilang simbahan ay may isang gintong kampana na nagsisilbing inspirasyon sa lahat. Napakasagrado at iniingatan ng mga mamamayan. Ang kampana ay kanilang inspirasyon upang magsikap na mapaunlad ang kanilang kabuhayan. |
|
Noong unang araw, kakaunti ang mga tao sa mundo at marami sa kanila ang mangmang at walang tao sa kanilang gawain at bagama't di pa umuunlad ang lugar na ito ay masasabing maganda na. Sa buong Bembaran, kulang lamang na 20 pamilya ang nasasakop ng Ayonan, si Diwantandaw Gibon. |
Ang epikong Bidasari ng Kamindanawan ay nababatay sa isang romansang Malay. Ayon sa kanilang paniniwala, upang tumagal ang buhay ng tao, ito'y pinaalagaan at iniingatan ng isang isda, hayop, halaman o ng punongkahoy. Ang salaysay ng Bidasari ay ganito: |
|
Malapit-lapit na naman ang tag-ulan kung kaya’t ang isang mag-anak na langgam ay abalang-abala sa paghahakot ng pagkain para sa kanilang pinagtataguan. Huwag kayong lilihis ng landas patungo sa ating lungga, dahil sa may gawing kaliwa ay may munting kanal, sabi ni Tatay Langgam. Hindi po kami lalayo, sabi ni Unang Munting Langgam. |
Tuwaang, after finishing some work, calls his aunt aside and informs her that the wind has brought him a message: he is to attend the wedding of the Maiden of Momawon. The aunt tries to dissuade him from going, for she foresees trouble. Tuwaang, however, is determined to go. He picks the heart-shaped costume made by goddesses, arms himself with a long blade and dagger, and takes his shield and spear. He rides on a flash of lightning and arrives at the "kawkawangan" grassland. |