Sabi sa mga alamat, nagka-panahon nuong nakaraan, ang mga diwata o diyos ay namuhay tulad at kasa-kasama ng mga tao. Kahit na sila ay may hiwaga, nagsasalita sila at umiibig, namimili sa talipapa at iba pang karaniwang gawain ng mga tao hanggang ngayon.
|
|
Tuwaang, the hero, is introduced as a craftsman adept at making leglets, engraving finger rings, and moulding chains. He calls his sister who hurries out of her room with a box of betel chew; she walks daintily to her brother, sits at his right side, offers him betel chew, and hears what he has to say. |
|
Minsan nagtampo ang buwan sa araw at ito’y kanyang kinamuhian. Inggit ang dahilan ng lahat. Naiinggit siya sa araw, dahil ito’y mas sikat at hinahangaan ng mga tao kaysa sa kanya. Samantalang siya’y simbolo lamang ng malalagim na bagay. At kung minsan ay ginagawang palatandaan ng kabaliwan! |
Sa isang bakuran, may ilang punungkahoy na may kanya-kanyang katangian. Mabunga ang Santol, mayabong ang Mangga, mabulaklak ang Kabalyero, tuwid at mabunga ang Niyog. Ngunit sa isang tabi ng bakuran ay naroroon ang payat na Kawayan. Minsan, napaligsahan ang mga punungkahoy. Tingnan ninyo ako, wika ni Santol. Hitik sa bunga kaya mahal ako ng mga bata. |
|
Isang umagang maganda ang panahon ay nagkita-kita sa tabing-sapa ang magkakaibigan. Sila ay si Pagong Daldal, si Abuhing Gansa at si Puting Gansa. Nagkuwentuhan sila at di-nagtagal ay nagpaalam ang magkapatid na gansa. Isama naman ninyo ako sa inyong tirahan sa kabilang ilog, pakiusap ni Pagong Daldal. |
The tortoise and the monkey found once a banana tree floating amidst the waves of a river. It was a very fine tree, with large green leaves, and with roots, just as if it had been pulled off by a storm. They took it ashore. Let us divide it, said the tortoise, and plant each its portion. |
|
There was once a monkey who used to deceive everybody whom he met. As is the case with most deceivers, he had many enemies who tried to kill him. |
Locust and ant go to the rice field to eat. After meal, ant takes grain of rice home. Locust laughs at such unnecessary trouble. Rice has been harvested. Hungry locust cannot find rice to eat. He finally comes to ant's house. Begs. Ant laughs. Who was foolish? |