Sa bayan ng Tayabas ang pinakamagandang dalaga ay nagngangalang Ilang. Maraming mayayamang binata ang nanliligaw sa kanya. Ngunit ang kaniyang nagugustuhan ay si Edo. Isang mahirap na magsasaka.
|
|
A deer passes a carabao plowing in the field: I pity you, carabao; you are always working for others. After the rice has grown, you're not allowed near it. I go where I please. A few days later, hunters carry the deer tied to pole, pass the place where carabao is still working. |
|
Ito’y magandang alamat ng paru-paro at bulaklak. Noong unang panahon sa daigdig o kaharian ng mga halaman ay malungkot ang mga bulaklak. Hindi katulad ng mga punong-kahoy na kasuyo ang hangin, ng ibang halaman na iniibig ng bubuyog, ng mga tao at mga hayop na may kanya-kanyang asawa o kasintahan, ang bulaklak ay nangungulila pagkat walang matatawag na kalaguyo. |
Pagkatapos ng ilang araw na pag-ulan ay sumikat na ang araw. Maganda na ang panahon. Namasyal ang mga anak ni Inang Palaka sa tabi ng sapa. Nakita nila ang isang kalabaw na nanginginain ng sariwang damo. Sa tingin ng mumunting palaka ay napakalaking palaka ang kalabaw. Dali-dali silang umuwi at ibinalita ito sa kanilang ina. |
|
Ayon sa mga matatanda, isang mahabang kapuluan ang Pilipinas noong unang panahon. Narito ang kanyang kuwento na nagpapaliwanag kung bakit naging pulo-pulo ang ating bansa. Sadyang mayaman at sagana noon ang ating kapuluan. Mag-asawang higante lamang ang nakatira rito. Hindi sila nagtatanim. Hindi sila nagluluto. Kinukuha na lamang nila sa paligid ang kanilang pagkain. |
A dog was once lost in the forest by hunters. Not being able to find his way back, he wandered through the forest in search of something to eat. After a few days of unprofitable search for food, he became very thin and weak. He had not tasted anything except water, for several days. One day as he was walking listlessly and staggeringly under the trees, he saw by chance a crow that had a piece of meat in her beak. |
|
Kayganda ng buwan! Kay init ng araw! Kay ganda ng mga bituin! Saan-saan sila galing? Ayon kay Impong Tasyo ganito raw ang kuwento: Noong unang panahon, malapit ang langit sa lupa. Iisang lalaki at iisang babae ang nakatira noon sa mundo. Ang pagtatanim ng palay ang kanilang ikinabubuhay. Noon, binabayo pa nila ang palay bago sila magsaing. Kung ano ang hirap ng pagtatanim ay ganoon din ang hirap ng pagbabayo ng palay. |
INA: Sa nangalilimping mga panauhin ako’y nagpupugay nang buong paggiliw; inihahandog kong taos sa damdamin itong balagtasang itatanghal namin. |