Noong unang panahon sa malayong reyno ng Berbanya, mapayapa at masayang namumuhay ang mga mamamayan nito na di nakakakilala ng ligalig. Ito ay utang ng lahat sa mabuting pamamalakad ng mabait na Haring Fernando at ng kanyang butihing maybahay na si Reyna Veleriana. Tatlong makikisig na binata ang kanilang mga anak na kapwa lugod ang mga kanilang puso. Isa sa kanila ang nakatadhanang magmana ng setro at korona ng kaharian ng Berbanya.
|
|
O! maningning na Diyos Espiritu Santo Ilawan Apo[1] ninyo ang pag-iisip ko Nang maging tapat sa pagsasalaysay ko Ng kasaysayan ng isang tao. |
|
Kayganda ng buwan! Kay init ng araw! Kay ganda ng mga bituin! Saan-saan sila galing? Ayon kay Impong Tasyo ganito raw ang kuwento: Noong unang panahon, malapit ang langit sa lupa. Iisang lalaki at iisang babae ang nakatira noon sa mundo. Ang pagtatanim ng palay ang kanilang ikinabubuhay. Noon, binabayo pa nila ang palay bago sila magsaing. Kung ano ang hirap ng pagtatanim ay ganoon din ang hirap ng pagbabayo ng palay. |
Ang dakilang diyos ng ating mga ninuno ay nagtataglay ng iba’t-ibang grupo ng iba’t-ibang lugar sa kapuluan. |
|
Ang balyena marahil ang pinakamalaking nilalang sa mundo. Ngunit ito’y naging dahilan upang magyabang ang isang balyena. |
Ang kwento ay nagsimula sa nakatakdang kasal nina Ya-u at Dulaw nang makapulot ng nganga o ua (na tawag ng taga-Kalinga). Ang magkasintahan ay naanyayahan sa isang pistahan sa Madogyaya. Nang sila ay nasa Madogyaya, naakit ang pansin ni Dulliyaw kay Dulaw hanggang si Dulaw ay magkagusto sa kanya. Sa pagplano na ligawan ni Dulaw si Dulliyaw ay naisip nitong painumin ng alak si Ya-u hanggang sa malasing. |
|
The tortoise and the monkey found once a banana tree floating amidst the waves of a river. It was a very fine tree, with large green leaves, and with roots, just as if it had been pulled off by a storm. They took it ashore. Let us divide it, said the tortoise, and plant each its portion. |
Noong unang panahong wala pa ang mundo at isa lamang ang planeta – ang buwan. Sa planetang ito dalawang lahi ng tao ang nakatira, ang taong puti at ang taong itim. Ang mga puti ang Panginoon at iyong mga itim ang utusan. Ang mga puti ay magaganda: maputi ang kulay ng balat at ang buhok ay kulay ginto. Nakatira sila sa lunsod. Ang mga utusan ay sa kuweba ng kagubatan nakatira. Sila’y maliliit at maiitim na tao. Sila ang tagapag-alaga ng maganda at malaking hardin. |
