Ang Pinagmulan ng Bohol - Page 2 of 4

Sa ilalim ng ulap ay may malaking daluyan ng tubig.  Gumulong sa hangin ang maysakit bago tuluyang bumagsak ang kanyang katawan sa malaking daluyan ng tubig.  Nakita ng dalawang bibe ang pagkahulog ng babae.

Isplas! Wasss! Isplas!

Nagmamadaling lumangoy ang dalawang bibe at mabilis na bumagsak sa likod nila ang katawan ng babae.  Sa kanilang mga likod namahinga ang may sakit.

Kwak, kwak, kwak, kwak!

At isang pulong ang idinaos.

Ang babaeng kababagsak lamang mula sa ulap ay labis na nangangailangan ng tulong.  Kailangang tulungan natin siya.

Oo, dapat tayong gumawa ng bahay para sa kanya.

Lumundag ka, palaka, at dalhin mo ang dumi ng puno sa ibaba, ang utos ng pagong.

Sumunod ang palaka ngunit hindi siya nagtagumpay. I nutusan naman ng malaking pagong ang daga.  Siya man ay sumunod ngunit nabigo.

Hanggang sa. . .

Susubukin ko, ang kusang-loob na sabi ng malaking palaka.

Sa pagkakataong ito, ang lahat ng hayop ay nagsigawan at naghalakhakan, maliban sa malaking pagong.

Natitiyak naming hindi mo iyon magagawa. He-he-he! Ha-ha-ha.

Subukin mo, baka ikaw ang mapalad.

Huminga nang malalim ang matandang palaka at nanaog. . . nanaog. . Sa wakas, ang samyo ng hangin ay dumating at sumunod ang matandang palaka.  Sa kanyang bibig, nagdala siya ng ilang butil ng buhangin na kanyang isinabog sa paligid malaking pagong.  At isang pulo ang lumitaw.  Ito ang naging pulo ng Bohol. (Kung susuriin ang likod ng pagong, mapapansin ang pagkakatulad nito sa hugis at anyo ng Bohol).  At dito nanirahan ang babae.  Nanlamig ang babae kayat muling nagdaos ng pulong. . .

Kailangang gumawa tayo ng paraan para siya mainitan.

Kung makaaakyat ako sa ulap, makukuha ko ang kidlat at makagagawa ako ng liwanag, ang sabi ng maliit na pagong.

Gawin mo ang iyong magagawa.  Marahil ay magiging mapalad ka.