Tinig ng Bagong Pilipino - Page 2 of 2

Bakas ng kahapon sa aking gunita
    hangad ko'y ilibing
Dilim ng lumipas, sa bagong liwanag
    pilit hahawiin
Sa Bagong Lipunan, ako'y namumuhay
    walang alalahanin
Tahimik, payapa, masaya't maunlad,
    araw na darating.

Subalit, kaysaklap! Kung isang umaga
    ako'y magigising
Ang aking larawang Bagong Pilipino'y
    wala sa paningin
Sandaling tinangay, maputlang anino
    sa dapyo ng hangin
Dahil paigbabaw, mga pagbabagong
    guhit sa buhangin.

Kung magkakagayon, hindi mapigil
    aking mga luha
Sa muling pagdaloy, habang mapipigil
    aking mga luha
Sa muling pagdaloy, habang nakikita
    ang pagdaralita
Ang pagkabusabos, isipang kolonyal
    maling adhika
Di ko papayagang muling makapasok
    sa puso at diwa.

Matibay na moog, lahing kayumanggi
    kahapon at ngayon
Aking bubuuin, pilit itatayo
    sa habang panahon
Di ko papayagang wasaki't iguho
    unos at daluyong
Sa lakas ko't tibay, Bagong Pilipino
    ito'y isang hamon.

Ngayo'y malakas, umaalingawngaw
    yaong isang tinig
Di na isang bulong, parang nakikiamo
    na siya'y marinig
Habang lumalakas, pilit umaabot
    buong paligid
Nitong kalawakan, sa alinmang sulok
    ng daigdig.

Waring nagsasabing ako'y ako pa rin,
    di nagbabago,
Sa paglipas ng taon, di na magbabalik
    yaong dating ako,
Bukas makalawa, ngayon at darating
    matatagpuan mo,
Ako, kailanman, lahat ng panahon
    Bagong Pilipino!