Alim - Page 2 of 3
(an Ifugao epic)
Bilingual (Tagalog-English) version
Naglakad-lakad sila upang tingnan kung may iba pang nakaligtas ngunit wala silang nakita. Ang nakita lamang nila ay mga patay na katawan ng mga tao, hayop kahit ang mga halaman.
Naghanap sila ng lugar na matitirhan. Nakakita sila ng lugar na malapit sa dalampasigan kung saan nagsisimulang tumubo ang mga halaman. Nagtayo sila ng kubo mula sa mga kahoy na nakakalat sa paligid. Pagkatapos ay inilibing nila ang mga patay na katawan na nakita nila malapit sa dalampasigan.
Gutom na ako,
sabi ni Bugan habang nagpapahinga sila pagkatapos ilibing ang mga patay na katawan.
Ako din,
sabi ni Wigan. Dito ka lamang at titingnan ko kung makakahuli ako ng isda sa dagat.
Sa tingin mo ay may isda doon?
tanong ni Bugan.
Ang mga halaman ay nagsisimula nang tumubo. Siguro ay humuhupa na ang galit ng mga diyos at babalik na din ang mga isda sa dagat.
Mayroon ngang mga isda sa dagat. Nang gabing iyon ay kumain sila ng saganang hapunan ng pinakuluang isda. At natulog silang magkasama. Pagkatapos ng ilang araw ay natuklasan ni Bugan na siya'y nagdadalang tao. Pumunta siya sa dalampasigan at tinangkang lunurin ang sarili sapagkat nahihiya siya dahil siya ay nabuntis ng kanyang kapatid. Ngunit bago pa man siya makapunta sa malalim na parte ng tubig, isang matandang lalaki ang nagpakita sa kanya. Sinabi nito na siya si Makanunggan, ang diyos ng Ifugao. Ikinasal ni Makanunggan ang dalawa at nagkaroon sila ng siyam na anak, limang lalaki at apat na babae.
They walked around to see if they cound find some more survivors but they did not find any. All they saw were dead bodies of men, animals and even plants.
They scouted for a place where they could comfortably stay. They found a place near the shore where plants starting to grow. They built a small hut from the woods scattered around by the great flood. Then they buried the stinking dead bodies the found near the shore.
Im hungry,
said Bugan when they were already resting after burying the dead bodies.
Me too,
said Wigan. Stay here and I'll see if I can catch some fish in the sea.
Do you think there are fish there?
Bugan asked him.
The plants are already growing abundantly. Perhaps the gods' wrath have been pacified and the school of fishes have come back to the sea.
There were fishes in the sea all right. That night, they ate a sumptuous supper of boiled fish. They spent the night sleeping together. After several days, Bugan found herself pregnant. She went to the shore to drown herself because she was ashamed of herself getting pregnant by his brother. But before she could get near the deep part of the angry sea, an old man appeared before her. He told her that he was Makanungan, the gods of the Ifugaos. Makanungan solemnized their marriage and they had nine children, five boys and four girls.