Madaling Araw

Irog ko'y dinggin ang tibok ng puso,
Sana'y damdamin hirap ng sumuyo,
Manong itunghay ang matang mapungay,
Na siyang tanging ilaw ng buhay kong papanaw.

Sa gitna ng karimlan magmamadaling araw ka,
At ako ay lawitan ng habag at pagsinta;
Kung ako'y mamatay sa lungkot niyaring buhay,
Lumapit ka lang, lumapit ka lang, at mabubuhay!