Kabanata 61:

Ang Barilan sa Lawa

(Ang Buod ng “Noli Me Tangere”)

Habang mabilis na sumasagwan si Elias, sinabi niya kay Ibarra na itatago siya sa bahay ng isang kaibigan sa Mandaluyong.  Ang salapi ni Ibarra na itinago niya sa may puno ng Balite sa libingan ng ninuno nito ay kanyang ibabalik upang may magamit si Ibarra sa pagpunta nito sa ibang bansa.  Nasa ibang lupain daw ang katiwasayan ni Ibarra at hindi nababagay na manirahan sa Pilipinas, dahil ang buhay niya ay hindi inilaan sa kahirapan.  Inalok ni Ibarra na magsama na lang sila ni Elias, tutal pareho na sila ng kapalaran at magturingan na parang magkapatid.  Pero, tumanggi si Elias.

Nang mapadaan sila sa tapat ng palasyo, napansin nilang nagkakagulo ang mga bantay.  Pinadapang mabuti ni Elias si Ibarra at tinakpan ng maraming damo.  Nang mapadaan sila sa tapat na polvorista, sila’y pinatigil at tinanong ng bantay si Elias kung saan ito nanggaling.  Ipinaliwanag ni Elias na siya’y galing ng Maynila at rarasyunan niya ng damo ang hukom at ang Kura.  Kumbinsido ang bantay sa paliwanag ni Elias kaya ipinatuloy niya ito sa pagsasagwan at pinagbilinan na huwag magpapasakay sa bangka sapagkat katatakas pa lamang ng isang bilanggo.  Kung mahuhuli raw ito ni Elias, siya ay bibigyan ng gantimpala.  Inilarawan ng bantay ang bilanggong tinutukoy ay nakalebita at mahusay magsalita ng Kastila.  Nagpatuloy sa pagsasagwan si Elias.  Lumihis sila ng landas.  Pumasok sila sa may ilog-Beatang inawit ni Balagtas upang akalaing siya ay taga-Peñafrancia.

Itinapon ni Elias ang mga damo sa pampang, kinuha ang isang mahabang kawayan at ilang bayong at sumige sa pagsagwan. Nagkuwentuhan muli sina Elias at Ibarra.  Nakalabas na sila sa ilog-Pasig

At nakarating sa may Sta. Ana.  Napadaan sila sa tapat ng bahay-bakasyunan ng mga heswitas kaya hindi maiwasang manariwa sa isip ni Elias ang masasayang araw na tinamasa niya, may magulang, kapatid at magandang kinabukasan.  Namuhay nang masagana at mapayapa.  Sumapit sila sa malapad na bato at nang makitang inaantok na bantay na wala siyang kasama at mahihingi, pinaraan niya si Elias.

Umaga na ang sapitin nila ang lawa.  Pero sa di-kalayuan nabanaagan nila ang isang palwa ng mga Sibil na papalapit sa kanila.  Pinahiga ni Elias si Ibarra at tinakpan niya ito ng bayong.  Nahalata ni Elias na hinahadlangan sila sa baybayin.  Kaya sumagwan itong patungo sa may Binangonan, ngunit nagbago rin ng direksyon ang palwa.  Tinawag sila.  Inisip ni Elias na magbalik sa bunganga ng Ilog-Pasig.  Nakuro ni Elias na napagtatalikupan sila at walang kalaban-laban.  Isa pa wala silang dala ni isa mang sandata.  Mabilis na naghubad ng damit si Elias.  Sinabi niya kay Ibarra na magkita na lamang sila sa noche buena sa libingan ng nuno ni Ibarra.  Tumayo si Elias at tumalon sabay sikad sa bangka.

Ang atensyon ng mga sibil sa palwa at nakasakay sa bangka ay natuon kay Elias.  Pinaulanan nila ng punglo ang lugar na pinagtalunan nito.  Kapag lumilitaw si Elias pinapuputukan ito.  Nang may 50 dipa na lamang ang layo ni Elias sa may pampang, nahapo na ang humahabol sa kanya sa kasasagwan .  Makalipas ang tatlong oras ay umalis na ang mga Sibil sapagkat napansin nilang may bahid ng dugo sa tubig ng baybayin ng pampang.

Learn this Filipino word:

bantáy-salakay