Mahalagang Mabatid Tungkol sa Balagtasan

Karaniwan, ang Balagtasan ay isinusulat ng isang tao lamang – kung hindi ang mambabalagtas ay ang Lakandiwa.  Subalit sa paraang ito magkaminsan ay di gaanong nagkakaroon ng sapat o matinding init ang bawat panig.  Sa paano’y halos tinitimbang na mabuti tuwina ng sumulat ang pagbibigay-katwiran niya sa bawat panig.  Dahil dito, makabubuting ang Balagtasan ay sulatin ng kanya-kanya.  Magbigay muna ng katwiran ang isang panig at pagkatapos ay ipasasagot niya ito sa kalabang panig.  Sa gayon, magsisilbing paghamon pa ito sa kanyang imahinasyon at kakayahan sa pagsulat ng bawat makata.

Bago gumawa ng Balagtasan, lalong mainam na rin yaong ang gagawa o susulat ay may malawak na karanasan.  O dili kaya’y kumpleto siya sa mga detalye at impormasyon o talaan ukol sa paksang kanilang pagtatalunan.  Kung halimbawang hahalaw siya sa Bibliya, dapat lamang ay nakapagbasa siya ng tungkol sa Bibliya.  Kung gagamit naman siya ng katwirang hango sa kasaysayan o history, dapat lamang ay huwag siyang lumihis sa katotohanan.  Dapat mabatid na matalas na lubha ang pandinig at isipan ng mga nagbabasa o nakikinig ng balagtasan, kung kaya nararapat lamang na maging lubhang maingat ang mambabalagtas.

Kung kami ang inyong tatanungin, karaniwan, ang nagiging hati naming sa bigkasan ay walu-walong pantig sa mga naunang taludtod.  Makaraan iyon ay bibigkasin nang tuloy-tuloy sa ikalawang taludtod.  Maaaring tuluy-tyloy rin sa ikatlo (16 na pantig) at saka hahati sa ikaapat na taludtod sa ikawalong pantig.  Sa ikalima ay maaaring ulitin uli nang walu-walo at isunod ang 1+ na pantig nang diretso.  Kailangan din sa isang mambabalagtas na mag-aral ng tamang paghinga o sikapin niyang huwag kapusin sa paghinga, upang gumanda ang hati sa taludturan at maging maindayog at mataginting pa rin ang tinig.

Narito ang mga sumusunod:

1. Hindi dapat na sa gitna ng talata ay maging katunog ng tugma ng huling salita.  Magiging monotonous kung gagawin ang gayon, bukod sa magiging masagwang pakinggan ng mga babasa o makikinig.
2. Iwasan ang mga putol sa gitna na magtapos sa mga salitang sa, ng, may, ang at ay.  Masagwang bigkasin ito.  Nauuntol ang pagbigkas at magkaminsan ay nagiging hilahod ang tunog.
3. Dapat iwasan ang paglalagay ng maraming kudlit o apostrophe upang hindi mapanay ang paghinto ng sinumang bibigkas.