Dapat ba o Hindi Dapat Mag-asawa Agad ang Isang Tao? - Page 2 of 7

PABLO (DAPAT):

Kahit ako ay binatang wala pa ngang hustong gulang,
Sa edad kong ito ngayo’y ibig ko nang magpakasal;
Ngayon pa bang natagpuan ang babaing minamahal,
Bakit ako magtitiis ng mahabang paghihintay?
Sa buhay ng isang tao’y hindi talos ang hangganan,
Ang sa gayong magagawa, di na dapat ipaliban.

Kung ikaw ma’y maliligo, sa tubig daw ay aagap
At nang hindi ka abutin noong tabsing nasa dagat;
Kung sinagot ng dalagang inibig nang buong tapat,
Pagtataling-puso ninyo’y hindi dapat na magluwat,
Pagkat baka ang mangyari, ang lunggati’t hinahangad,
Maging isang panaginip kung panaho’y makalipas.

Mabuti ring masasabi ang maagang mag-asawa,
Malakas pa ang magulang, may apo nang makikita;
Kung tayo ay magpatanda na binata at dalaga,
Pakasal ma’y walang sarap ang gagawing pagsasama;
Di tulad nang kung bata pang magtatalik sa ligaya,
Marami mang maging anak, magpalaki’y maginhawa.

ELENA:

Ang naritong katunggali, matay ko mang pagwariin,
Sa taglay na kasabiha’y nagahaman ang pagkain.
Kaya tuloy yaong sabaw na mainit nang ihain,
Ay napaso yaong bibig nang ito nga ay higupin.
Pati ulam na ginisa, di nakuha na lasahin,
Ubos na nga nang sabihing matabang at walang asin.

Kaya ikaw katalo ko’y huwag sanang magmadali,
Upang hindi ka magsisi kung ikaw ay mapalungi;
Kung nais mong magpakasal sa babaing itinangi,
Ikaw muna ay magsilbi, sa magulang kumandili;
Ang maagang mag-asawa, baka di mo nawawari,
Karaniwang kahinatnan ay magdusa’t mamighati.

Ang kawayang pinuputol nang bata pa’t murang-mura,
Kung gamiting kasangkapan ay madaling nasisira;
Ngunit kapag gumulang na at sa puno ay tumanda,
Asahan mo at matibay, habang ito’y naluluma;
Kagaya rin nating tao sa ibabaw nitong lupa,
Ang matagal mag-asawa’y malayong mapariwara.